Vive La France Guyana

De aankomst in Frans Guyana is koel. In het vliegtuig staat de airco op 20 graden en op het vliegveld is het al niet veel warmer. Bij de douane mogen we niet inreizen als Europeanen maar worden we zonder pardon terug gezet in het rijtje van reizigers van buiten de Europese gemeenschap. Als we uiteindelijk buiten zijn is het zwaar bewolkt en 25 gaden, da’s wel 10 graden minder dan in Brazilië….brrrrr!
We hebben voor de aankomende week een huurauto in ons bezit en binnen een half uur hebben we de lodge gevonden en worden we door Marijke hartelijk in het Nederlands begroet. Marijke is een Javaanse van Surinaamse afkomst en haar man Joep een Nederlander en ze wonen ruim 20 jaar in Frans Guyana.

Nadat we onze bagage hebben uitgepakt rijden we in een half uurtje naar de hoofdstad, Cayenne. We kijken op van de kneuterigheid van de stad. Er staat geen hoogbouw en de meeste huizen zijn van hout. In Cayenne wonen 50.000 mensen en in heel Frans Guyana (4x zo groot als Nederland) wonen er nog geen 200.000. Een heel groot land met heel weinig inwoners lijkt het. De hele middenstand is in handen van chinezen wat de stad een Aziatisch uiterlijk geeft.
’s Avonds aan tafel worden we snel gecorrigeerd als we praten over de hoofdstad Cayenne. We zijn namelijk in Frankrijk en dus op Frans grondgebied. Frans Guyana is een departement van Frankrijk en de hoofdstad is dus …… Parijs! En je waant je hier dus ook echt in Frankrijk: stokbrood, franse kazen, Peugeot, Renault en Citroën, Europrijzen maar dan gecombineerd met palmbomen en oerwoud en het ligt slechts zo’n 9 uur vliegen van Parijs (wat als een binnenlandse vlucht wordt beschouwd).

Ons hoofddoel van ons bezoek aan dit land was met name het aanvragen van een visum voor Suriname. We werden door Marijke gewaarschuwd dat het aanvragen van een visum momenteel niet zo eenvoudig is. Je mocht hopen dat je het binnen een week kreeg. Het geluk was aan onze zijde want goed voorbereid met alle benodigde papieren en kopieën bleek het nog diezelfde middag klaar. Lezend in de Lonely Planet werd al heel snel duidelijk dat hier nog heel veel te zien en te doen is dus op pad maar.

Naast de gigantische hoeveelheid ongerepte natuur heeft FG een andere grote publiekstrekker. De raketlanceerbasis van de Ariane 5. Dit was dan vooraf ook een van de highlights op ons lijstje. Nu blijkt dit ook echt Frans grondgebied te zijn met een Franse mentaliteit want een rondleiding in het Engels?? “Allo allo, mais non, je ne parlez pas Anglais”……. komt U voor de engelse tour maar terug als u 12 anderen hebt gevonden. Ook mochten kinderen onder de 8 jaar helaas niet mee met de rondleiding. Het werd dus strootje trekken maar ik (S) was de gelukkige. Voor Vincent, Steijn en Merel was er ook wel genoeg te zien omdat je tot op 2 km van de lanceerinstallaties met de auto kunt komen en er naast die bezoekerstribune ook een echte stuwraket ligt (met inwonende vogelspin). Sowieso staat er voor de ingang een Ariane 5 raket op ware grote waar je je aan vergapen kan en is er een heel leuk “space”museum.

De tour bleek uiteindelijk minder Franstalig te zijn dan vooraf verwacht omdat ik (volledig nagesynchroniseerd) alle uitleg in het Engels kreeg nadat er eerst een Franse uitleg was gegeven. Super interessant. Enkele feitjes:
De lanceerinstallatie in FG is de meest ideale omdat deze slechts 5 graden ten noorden van de evenaar ligt. Hierdoor krijgt een raket de grootste “swing” mee als hij de aarde verlaat waardoor er 20% minder brandstof nodig is dan bv een lancering vanaf Cape Kennedy, Verder vinden er in dit gebied geen aardbevingen, vulkaanuitbarstingen, tsunamis en wervelstormen plaats.
Op dit moment “vliegt” alleen de Ariane 5 nog weg van hier (gemiddeld 7 keer per jaar) maar vanaf 2010 zullen ook de Soyuz en de Vega hiervandaan gelanceerd worden. Nu al is meer dan 50% van de satellieten in de ruimte door Ariane gebracht.
De Ariane is wisselend van hoogte (tussen 50 en 60 meter) afhankelijk van het aantal satellieten aan boord. Het gewicht dat mee genomen wordt zit tussen de 8 en 10 ton (de Soyuz neemt 3 en de Vega 1,5 ton mee omhoog). 90% van de satellieten zijn bedoeld voor communicatie, 9% wetenschappelijk en 1% militair.
We hebben helaas echt net een lancering gemist. Vorige week vrijdag vertrok er een raket vol met Europese satellieten (uitgesteld vanaf 9 dec door motor problemen). Duidelijk militair want het hele luchtruim was hermetisch afgesloten wat normaal niet het geval is.
Steijn en Merel vonden ook het bijbehorende museum reuze interessant. Meerdere keren per dag stijgt er nu een (opblaasbare) raket of vliegtuig op nadat we van 10 naar één geteld hebben. Na de “ignition and lift-off” volgt er een gevaarlijk geluid en snelle bewegingen. Tenzij Steijn een Braziliaanse raket vast heeft, dan blijft het even stil na één, zero…… deze raketten hebben namelijk altijd vertraging.

In de jaren 70 heeft een non vanuit Laos twee Hmong gemeenschappen mee genomen om hier de landbouw te helpen ondersteunen. Deze groep leeft in een dorp in de heuvels nog steeds volgens vele tradities gemend met het christelijke geloof. Dat levert een kerkje op met een kerststal in klederdracht waarnaast de wierook staat en Maria is versierd met 50 knipperende gekleurde lampjes. Het is ook deze bevolking die de volledige groenteproductie verzorgen voor het hele land. Elke dag is er ergens een markt in FG en rijden ze 1,5 tot 5 uur heen en weer om hun spullen te verkopen. Op zondag is er een grote markt in hun eigen dorp welke we bezocht hebben. We hebben heerlijk gegeten op de markt alleen koken voor 80 man op 2 pitjes duurt natuurlijk wel lang. Gelukkig stonden er eetstokjes op tafel waar we riddergevechten en drumsolo’s mee gehouden hebben gedurende het wachten. Na het eten hebben we het spinnen en vlindermuseum in het dorp bezocht. De eigenaar staat na 20 jaar nog steeds even enthousiast te vertellen over de grote harige vrienden waarbij wij gepast afstand houden.

De natuur in FG is nog erg puur en overweldigend. De Fransen hebben namelijk nooit het binnenland ontgonnen en dus is meer dan 90% van het land nog steeds vrijwel primair regenwoud. We zijn begonnen de natuur te verkennen in de kleine maar zeer interessante dierentuin. Hebben we alle grotere dieren in ieder geval een keertje gezien. Met Steijn en Merel stil in het bos lopen blijkt namelijk heel lastig. En dus is iedere aap, vogel, kikker, luiaard of slang al lang vertrokken voordat wij in de buurt komen. In deze dierentuin leven ook de enige twee ocema’s ter wereld en ze zijn niet beschermd. Het is namelijk een ‘menselijk’ experiment geweest door een ocelot met een poema te kruizen. Het zijn twee prachtige dieren geworden maar gesteriliseerd zodat voortplanten onmogelijk is geworden.

Uiteraard hebben we diverse korte wandelingen gemaakt in de natuur hier in de omgeving. Zo is er een prachtige wandeling van 2 km, uitgezet door Joep (die bioloog is), waarbij de enorme diversiteit van het regenwoud duidelijk wordt. Is het idee dat je achter iedere boom apen, poema’s en slangen ziet, dat is natuurlijk niet de realiteit. De schoonheid zit echt niet alleen in de dieren maar zeker ook in alle bijzondere bomen en planten met allerlei diverse bloeivormen. Wel zitten er heel veel boomkikkertjes die je met geduld ook kan vinden. Groter dan 3 cm zijn ze vaak niet alhoewel het geluid wat er uitkomt anders doet vermoeden. Wat dat betreft zouden we jullie ook wel foto’s met een geluid bestand willen sturen.

Om de natuur te zien hoeven we trouwens niet zo heel ver weg te gaan. Naast de 4 hele grote honden (“mijn vriendjes” zegt Merel) zitten er alle avonden op de veranda meerdere grote bruine giftige padden. Omhoog kijkend tussen de balken (buiten!!) werden we gewezen op een heuse vogelspin (ongevaarlijk zeggen ze) en zodra je ’s avonds je kamer binnen komt zitten er 2 of 3 boomkikkertjes op de muren om alle muggen etc weg te vangen. Rondom het huis scharrelen en zwemmen er een aantal schildpadden (in gevangenschap) en daarbuiten zitten ook diverse slangen (niet gezien gelukkig) en horen we de brulapen soms ’s morgens vroeg in het privé bos achter ons. Nee, aan natuur geen gebrek. Het zorgt er wel voor dat we onze schoenen uitkloppen voordat we ze aantrekken, we eerst de vloer bekijken voordat we uit bed stappen, we heel veilig onder een klamboe slapen en Vincent zich echt wezenloos schrok van een nepspin op zijn knie.

Morgen gaan we door naar Suriname waar we oud en nieuw vieren. Dat wordt een volle dag reizen. Maar men zegt dat het oud en nieuw in Paramaribo overweldigend is en dat willen we dus graag zien.